ارتباط بین سطوح ارکسین _a و استعداد ابتلا به کوه گرفتگی حاد

چکیده هدف از این پژوهش بررسی سطوح ارکسین a و استعداد ابتلا به کوه گرفتگی حاد (ams) می باشد. بدین منظور 14 آزمودنی (6 کوهنورد و 8 غیر کوهنورد) به طور داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی های کوهنورد سابقه صعود به ارتفاعات بالای 4000 متر را داشتند و حداقل در یک ماه گذشته به ارتفاعات بالای 3000 متر صعود کرده بودند. از سوی دیگر آزمودنی های غیر کوهنورد افراد عادی بودند که سابقه صعود به ارتفاعات را نداشتند و به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت نمودند. آزمودنی ها پس از اخذ رضایت نامه کتبی، باید 24 ساعت را در ارتفاع اقامت می کردند. قبل از صعود، در ساعت 9 صبح از همه آزمودنی ها یک مرحله نمونه گیری خون و اندازه گیری spo2 انجام شد. سپس توسط تله کابین به ایستگاه 7 توچال با ارتفاع 3900 متری انتقال داده شدند که پس از رسیدن و 30 دقیقه استراحت یک نمونه گیری خون دیگر و اندازه گیری spo2 انجام شد. بعد از 6، 12 و 24 ساعت پرسشنامه های لیک لوئیس جهت بررسی بروز علائم ams توسط آزمودنی ها تکمیل گردید و همزمان میزان spo2 نیز اندازه گیری شد. در نهایت مرحله سوم خونگیری در صبح روز بعد ساعت 9 صبح انجام گردید. از آزمون t مستقل و همبستگی پیرسون برای بررسی تفاوت ها و همبستگی ها استفاده شد. یافته ها نشان داد سطوح ارکسین a آزمودنی ها در شهر تهران بین افراد مبتلا و غیر مبتلا تفاوت معنی داری داشت (044/0=p). یافته های پژوهش حاضر بیانگر این است که می توان سطوح ارکسین a در ارتفاعات پایین را به عنوان شاخصی برای شناسایی استعداد بروز ams در نظر گرفت.